Met Key Chord uit St Oedenrode en MIKST UP uit Harderwijk , een sfeervol concert in de Knoppetoren in St Oedenrode.

Recensent: Mattie de Schepper, Uit: Midden Brabant, 6 maart 2013.

Drievoudig vocaal concert met A Capella ensembles bestaande uit het gemengd octet Mikst-Up uit de omgeving van Harderwijk o.l.v. Wim Lubberding, de zestienkoppige damesformatie All Women uit Rosmalen o.l.v. Ien Bouwmans en het herenkwartet Keychord met Sint-Oedenrode als thuisbasis en Mario Lamers als medebezieler. Op het programma: barbershop, closeharmony, gospel, country, Nederlandstalige klassiekers en popsongs. Organisatie Roois Kultuur Kontakt. Gehoord op zondag 3 maart 2013 in de Knoptoren te Sint-Oedenrode.

Als ik thuiskom van een te recenseren concert ga ik rustig zitten en overloop ik de aantekeningen die ik op het programmablad maakte. Ik zet meestal maar wat sterretjes en pijltjes en omcirkel wat, en in de kantlijn schrijf ik iets kenmerkends waardoor ik nadien weer helemaal de sfeer en het muzikale gehalte van de uitvoering kan terughalen. Dit keer stonden bij alle drie de ensembles bij meerdere nummers twee en drie sterretjes. Wat deze drie ensembles gemeen hebben is dat zij optimaal gebruik maken van het materiaal dat zij in huis hebben en hiermee bedoel ik niet alleen het stemmenmateriaal. Bij alle drie is nagedacht over de choreografie en in hoever die organisch past bij o.a. de leeftijd en de verschillende genres.

A Capella
Van het 16e eeuwse begrip ‘alla Cappella’ – waarmee de onbegeleide zang in de Sixtijnse Kapel aangeduid werd – bleef deze middag overeind hoe essentieel de akoestiek van een ruimte is. Al bij het inzingen waren alle drie de ensembles hierover zeer opgetogen.
Bij a Capella zang is, door het ontbreken van instrumenten, het ‘geluidsweefsel’ dunner, waardoor foutjes of ongelijkheden duidelijker opvallen. Ook is het intoneren anders: het blijft lastig om de juiste toonhoogte te treffen en vast te houden; men intoneert immers op zichzelf en op andere zangers. Hoe toegankelijk en onderhoudend de genres die deze middag vertolkt werden ook zijn, moet men uiterst alert blijven en zich blijven hoeden om niet in maniertjes te vervallen. De enkele keer dat dit gebeurde woog gelukkig niet op tegen al het moois dat er te beleven viel en dat was heel veel.

Performance en repertoire
Wat meteen opviel was dat er in het hele programma geen partituur te zien was. Dit kwam de performance, dictie en concentratie zeer ten goede. Het programma was zeer gevarieerd: de drie ensembles wisselden elkaar af met blokjes van vier of vijf nummers. Ieder blok had zo zijn eigen kleurpalet dat onderling nog een heel scala aan schakeringen in vocale genres bevatte. Deze na de pauze herhaalde structuur werd als zeer prettig ervaren. Aangenaam en goed was ook hoe de ensembles elkaar aankondigden.

All Women
De dames van All Women werken heel goed met prima en veelzijdig stemmenmateriaal. De geschoolde stemmen weten zich op een bescheiden doch constructieve wijze te mengen. All Women telt overwegend dames met power en gezond zelfvertrouwen! Drie sterretjes kreeg het gevoelvol vertolkte Sephardische lied ‘la Rosa Enflorence’ en het Seal Lullaby van Eric Whitacre. Meerdere nummers kregen twee sterretjes. Hun interpretatie van het 16e eeuwse Tourdion dwong groot respect af. Een compliment ook voor Ien Bouwmans die zoveel potentie zo goed weet te coachen.

Gemengd Octet Mikst – Up
Doordat bij Mikst – Up iedere partij slechts door twee zangers ingevuld wordt is de stemkleur onderling van groot belang. Mikst – Up mag zich hierin bijzonder gelukkig prijzen. Zettingen van nummers van o.a. Abba en Doe Maar werden met verve gebracht. Dictie en timing waren spatgelijk en de choreografie oogstte veel lof. Zelf was ik erg gecharmeerd van zetting van de Nederlandstalige kinderliedjes. Hun muzikale leider Wim Lubberding kon met een gerust hart gewoon één van de acht zijn.

Keychord
Met een repertoire dat stond als een huis stal Keychord zowel vocaal als theatraal de show. Deze – net in het pak, compleet met mooie das – charmante heren zien er best chique uit maar na enkele maten merk je hoe ondeugend, aanstekelijk en avontuurlijk zij met de muziek en met elkaar omgaan. Zij leven zich helemaal uit, het plezier straalt ervan af. In nummers als ‘Mein kleiner Grüner Kactus’ en ‘Truck Drivin man’ laten zij geen kans onbenut om zichzelf en hun luisteraars te vermaken.

Een in vele opzichten zeer geslaagd RKK-concert met toegankelijke, prima vertolkte a Capella liederen, in een heerlijke akoestiek, door een groot en enthousiast publiek bijzonder gewaardeerd!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

DeMooiRooiKrant.nl, 5 maart 2013:

“Bij zingen a Capella ben je het meest kwetsbaar”

“Van zo’n volle zaal kun je eigenlijk alleen maar dromen”, aldus initiator Mario Lamers. Op de derde dag van de derde maand in 2013 bracht het Roois Kultuur Kontakt een muzikaal drieluik in de knoptoren: Trio a Capella. Drie groepen volgden elkaar op, te beginnen met een groep dames.

“In het eerste begin is Mario Lamers nog even onze dirigent geweest”, vertelde Nanja Seidel van All Women. “Nu kunnen we laten zien dat we gegroeid zijn.” Zeer lichtvoetig startte de groep met Back it up. Bij het derde nummer kwam de humor van de dames bovendrijven. Tijdens de Cantate influenza vroegen zij het publiek vooral niet teveel te hoesten. “Als het dan echt moet, doe het dan in uw zakdoek.”

Ook Mikst up liet op gevarieerde wijze van zich horen.  De vier dames en vier heren begonnen met Close to you van the Carpenters. Zeer herkenbaar, maar in geheel eigen stijl. Ook Doe maar werd op voortreffelijke wijze vertolkt. Zoals KeyChord tijdens hun eerste lied (live till I die) al aangaf, haalde deze vier heren alles uit het leven, of in ieder geval uit de voorstelling. Zelfs een eenvoudig lied als onder moeders parapluie kreeg een bijzondere draai met Amerikaans accent en een mooi stuk choreografie.

Drie groepen die allemaal hun repertoire meerstemmig a Capella ten gehore bracht. Alle drie wonden ze de zaal om hun vinger, maar alle drie op hun eigen manier. “Als je eenzelfde lied door een aantal andere stemmen laat zingen, klinkt het altijd anders”, aldus Mario Lamers. “Bij zingen a Capella ben je wel het meest kwetsbaar, je hebt totaal geen instrumentale ondersteuning. Als één zanger een fout maakt, dan hoor je dat meteen.” Toch vond één van de dames van All Women dat juist het leukst. “Je wordt een minder luie zanger.” Het publiek had het niet beter kunnen treffen…